Man in the car paradox

जेव्हा आपण एखादी छान कार पाहतो तेव्हा आपण क्वचितच विचार करतो, “व्वा, ती गाडी चालवणारा माणूस काय मस्त आहे.” त्याऐवजी, आपण विचार करतो, “व्वा, माझ्याकडे ती कार असती तर लोकांना वाटेल की मी किती मोठा माणूस आहे.” कळत-नकळत सगळेच लोक असा विचार करतात. 

इथेच मानवी विचारात एक विरोधाभास आहे: लोकांना संपत्ती हवी आहे, फक्त यासाठी जेणेकरून इतरेजन त्यांचा आदर करतील, इतरांना ते आवडतील. परंतु संपत्तीच्या प्रदर्शनाने इतरांना तुम्ही कधीच आवडत नसतात. याचा अर्थ असा होत नाही की जग संपत्त्तीचा किंवा तुमचा तिरस्कार करतं. जग तुमच्या वस्तूंना, संपत्तीला मापदंड (benchmark) म्हणून वापरते. म्हणजे काय? 

जेंव्हा तुम्ही तुमच्या कारचा, महागड्या घड्याळाचा, मोठ्या घराचा, दागिन्यांचा, उंची कपड्यांचा वापर इतरांना प्रभावित करण्यासाठी करता, तेव्हा ते इतर जण तुमचा आदर करण्या ऐवजी तुमच्या भौतिक वस्तूंचा आदर करतात आणि त्या वस्तू त्यांच्याकडे कधी येतील याचाच विचार करतात. तुमच्या महागड्या कारच्या ड्रायविंग सीट वर कोण बसले आहे, इकडे कुणाचेच लक्ष नसते. कार कडे बघणारे ती तशी कार त्यांच्याकडे कधी येईल फक्त याचाच विचार करतात. हेच तुमच्या मोठ्या घराला, दागिन्यांना, आय-फोनला आणि इतर सर्व फॅन्सी वस्तूंना लागू पडते.

जर आपल्याला वाटत असेल, की महागडी कार, मोठं घर यामुळे आपण जगाच्या आदरास, प्रशंसेस पात्र होऊ. तर तसे कधीच होत नाही. विशेष करून त्या लोकांकडून ज्यांच्या आदराची प्रशंसेची आपण कदर करतो.